این مطلب زیبا رو امروز صبح توی اتوبوس شرکت واحد(راه آهن-تجریش) دیدم. با عجله ازش عکس گرفتم.
قبلا یه بندشو شنیده بودم؛ ولی کاملش برام خیلی جالب بود.
شمام بخونین لذت ببرین.
امضا: کوچیک
قبلا یه بندشو شنیده بودم؛ ولی کاملش برام خیلی جالب بود.
شمام بخونین لذت ببرین.
امضا: کوچیک
انسان های بزرگ درباره عقاید سخن می گویند
انسان های متوسط درباره وقایع سخن می گویند
انسان های کوچک پشت سر دیگران سخن می گویند
انسان های بزرگ درد دیگران را دارند
انسان های متوسط درد خودشان را دارند
انسان های کوچک بی دردند
انسان های بزرگ عظمت دیگران را می بینند
انسان های متوسط به دنبال عظمت خود هستند
انسان های کوچک عظمت خود را در تحقیر دیگران می بینند
انسان های بزرگ به دنبال کسب حکمت هستند
انسان های متوسط به دنبال کسب دانش هستند
انسان های کوچک به دنبال کسب سواد هستند
انسان های بزرگ به دنبال طرح پرسش های بی پاسخ هستند
انسان های متوسط پرسش هائی می پرسند که پاسخ دارد
انسان های کوچک می پندارند پاسخ همه پرسش ها را می دانند
انسان های بزرگ به دنبال خلق مسئله هستند
انسان های متوسط به دنبال حل مسئله هستند
انسان های کوچک مسئله ندارند
انسان های بزرگ سکوت را برای سخن گفتن برمی گزینند
انسان های متوسط گاه سکوت را بر سخن گفتن ترجیح می دهند
انسان های کوچک با سخن گفتن بسیار، فرصت سکوت را از خود می گیرند


هدیه دوست خوبم میلاد صادقی:
خواستم من هم یه جمله ای با « انسان های بزرگ ، انسان های... » بسازم.
انسان های بزرگ بزرگی را یاد می گیرند و یاد می دهند و از این مسیر لذت می برند.
انسان های متوسط بزرگی را می بینند و از دوباره دیدن بزرگ و بزرگی خوشحال می شوند.
انسان های کوچک بزرگی را می بینند و نه تنها از کنار آن به سادگی می گذرند خواهان کوچک کردن بزرگان می شوند.